تاثیر پایش و مداخله سیستماتیک درد بر کاهش درد بیماران بعد از عمل جراحی

زمینه و هدف: تسکین درد نیاز اساسی و حق هر انسانی بوده و یکی از اولویت های پرستاری به شمار می رود، اما کنترل درد بعد از عمل، سال ها است که ناکافی بوده و پیشرفت مهمی نداشته است. هدف از این پژوهش، تعیین میزان اثر پایش و مداخله سیستماتیک درد توسط پرستاران بر کاهش درد بیماران بعد از عمل جراحی شکمی می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ابزار پژوهش مشتمل بر پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و بررسی درد و ابزار دیداری کنترل درد (10-0) می باشد. نمونه های پژوهش شامل بیماران بستری کاندید عمل جراحی در بخش جراحی بیمارستان امداد شهید بهشتی سبزوار می باشد که بر اساس توزیع پوآسون و با توجه به مشخصات نمونه در مدت یک ماه جمع آوری گردید. ابتدا نمونه گیری گروه شاهد بر روی 65 بیمار انجام شد و پرسشنامه داده های دموگرافیک تکمیل گردید. قبل از شروع مداخله، چارت علایم حیاتی موجود در پرونده اصلاح گردید و درد نیز در این چارت قرار داده شد که هر بار با کنترل علایم حیاتی، درد نیز کنترل شود و سپس برای هر درجه درد، مداخله ای در نظر گرفته شد. سپس اجرای مداخله به صورت 3 جلسه 45 تا 60 دقیقه برنامه آموزشی توجیهی برای پرسنل پرستاری بخش جهت اجرای پایش و مداخله سیستماتیک درد اجرا شد و به مدت یک ماه برای 60 بیمار گروه آزمون، این روند مراقبتی اجرا گردید. سپس نمره درد بیماران در گروه آزمون تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که با اجرای پایش و مداخله سیستماتیک درد، بیماران میزان درد کمتری را در 72 ساعت بعد از عمل نسبت به 24 ساعت اول گزارش کردند؛ به طوری که در 72 ساعت بعد از بستری به دنبال مداخله، 38.6 درصد درد متوسط با درجه 5-3 و در 24 ساعت اول مداخله، 41.7 درصد درد خیلی شدید با درجه 10-8 را گزارش کردند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، پایش و مداخله سیستماتیک درد توسط پرستار می تواند باعث کنترل صحیح و بموقع درد بیماران جراحی شکمی گردد.